سینی و نذریهای داخلش مخصوص هرکسی است که از راه برسد و از کوچه شهید کاشانی ۲۷ در محله بالاخیابان راهی حرم شود. من هم یکی از همان زائران بودم که شلهزرد نذری فرحنازخانم نصیبم شد.
داستان این شلهزرد نذری به سالها قبل برمیگردد، به روزی که فرحناز اکرمی بهدنبال خانه بود. او درنهایت نهتنها خانه باب میلش را پیدا کرده بود، بلکه حالا همسایه امامرضا (ع) هم شده بود. بعد از آن بود که او نخستین دیگ شلهزردش را در دهه آخر صفر بار گذاشت.
فرحنازخانم ۶۴ سال دارد. حدود نیمی از این عمر را در همسایگی امامرضا (ع) گذرانده است و این را یکی از برکات زندگیاش میداند. او سالهاست که سر قولوقرار با خدا و همچنین به نیت تعجیل در فرج آقا، شلهزرد و دیگچه نذری میپزد. دلچسبی این پختوپز هم برایش آنجاست که بیشتر کاسهها نصیب زائران امامرضا (ع) میشود.
خودش بر این باور است که این نذری برکات زیادی دارد و میگوید: آن اوایل که زعفران نداشتم، بهجای آن از زردچوبه استفاده میکردم یا حتی شده بود در نبود شکر، خاک قند داخل شلهزرد بریزم. مدتی بعد یک افغانستانی پیشنهاد کرد با دادن زعفران شریک این نذری شود. حالا تعداد زیادی از بانوان شریک این نذر شدهاند و با کمک آنها همیشه از مواد مرغوب استفاده میکنیم.
فرحنازخانم هرسال در یکی از روزهای محرم و صفر، در روز پخت نذری از نیمهشب برمیخیزد و شلهزرد و دیگچه را بار میگذارد. چهار ساعت زمان میبرد تا روغن زرد و کره و گلاب و هلی که خوب آسیاب شده است، به دل شیر جا بیفتد و بپزد. برای شلهزرد هم همین مدت زمان صرف میشود و دم صبح عطرش تا سر کوچه میرود.
بچههای فرحنازخانم که از شب قبل به خانه مادرشان آمدهاند، مسئول کشیدن نذری داخل ظرفها و توزیع بخشی از این نذری بین همسایهها هستند.
علاوه بر همسایهها، خیلی از زائران حرممطهر که برای زیارت به مشهد آمدهاند، از این شلهزرد و دیگچه بهرهمند میشوند. او همراه با چند نفر با سینی پر از نذری دم در میایستد و به هرکسی که از این کوچه راهی حرم است، نذری میدهند.
او با اشاره به هفتاد کاسه نذری که هرسال در دهه آخر صفر پخش میکند، میگوید: موقع درستکردن شلهزرد ابتدا دو رکعت نماز میخوانم. سپس خواندن زیارت عاشورا و علقمه را روی دیگها انجام میدهم. چون معتقدم با نامبردن از ائمه (ع) سر این نذری، زندگیام بیمه میشود.
* این گزارش پنجشنبه ۸ شهریور ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۱ شهرآرامحله منطقه ثامن چاپ شده است.